Galantino
Aquilegia vulgaris
Ranunculaceae
Àutri noum : Aglantino, Gant-de-pastresso, Erbo-de-Nosto-Damo.
Nom en français : Ancolie communo.
Descripcioun :La galantino es uno poulido planto que trachis au nostre subretout en basso mountagno. Pèr la destria de si cousino fau regarda lis estamino dóu dedins que dèvon pas s'acaba en pouncho (un pau redouno-fotò). En mai d'acò aquéstis estamino despasson li petalo de mai de 3 mm. Après li flour soun mens founso qu'encò de Aquilegia atrata. Pensa de coumpara en quichant sus la flècho verdo aqui souto.
Usanço :Emai fuguèsse emplegado en farmacìo, s'en fau mesfissa qu'èi proun empouisounanto. Èi couneigudo pèr sougna li plago e li boutoun, peréu dins la bouco. Èi peréu uno planto narcotico richo en vitamino C.
Port : Grando erbo
Taio : 30 à 80 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Aquilegia
Famiho : Ranunculaceae
Ordre : Ranunculales
Coulour de la flour :
Bluio
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 4 à 5 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 2200 m
Aparado : Noun
Mai à juliet
Liò : Bos fres
- Blachiero
- Faio
- Ribo d'aigo
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Éuropenco
Ref. sc. : Aquilegia vulgaris L., 1753
Caupre(-óubloun)
Ostrya carpinifolia
Betulaceae
Nom en français : Charme-houblon.
Descripcioun :Lou caupre-óubloun èi coumun soulamen dins lis Aup marino, alor que dins lou soubre de Prouvènço es un aubre rare. Se recounèis eisa quouro es en fru que soun enflourejado douno d'èr à la d'óubloun. Li fueio, éli, sèmblon à-n-aquésti dóu caupre, Carpinus betulus.
Usanço :Aleva d'èstre planta dins li pargue, couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquest aubre.
Port : Aubret
Taio : 2 à 15 m
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ostrya
Famiho : Betulaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 7 à 11 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1700 m
Aparado : Noun
Abriéu à mai
Liò : Bos fres
- Ribiero
- Pargue
Estànci : Mesoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Éuropenco-Sud-Èst
Ref. sc. : Ostrya carpinifolia Scop., 1772